سـاده‌زیستی
امام همانند مردم معمولی لباس می‌پوشید و در زندگی رعایت اقتصاد را می‌کرد. می‌فرمود: بهترین لباس در هـر زمان، لبـاس مـعمول همان زمان است. لذا گاه لباس نو و گاه لباس وصله‌دار بر تن می‌کرد. لذا وقتی سفیان ثوری به وی اعتراض می‌کرد که: پدرت علی لباسی چنین گرانبهای نمی‌پوشید، فرمود: زمان علی (علیه‌السّلام) زمان فقر و اکنون زمان غـنا و فـراوانی اسـت و پوشیدن آن لباس در این زمان، لباس شهرت است و حرام … پس آستین خود را بالا زد و لبـاس زیـر را کـه خشن بود، نشان داد و فرمود: لباس زیر را برای خدا و لباس نو را برای شما پوشیده‌ام.
با این هـمه حضرت همگام و همسان با مردم بود و اجازه نمی‌داد، امتیازی برای وی و خانواده‌اش در نظر گرفته شـود. و ایـن ویژگی هنگام بروز بحران‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتر بروز می‌یافت. از جمله در سالی که گندم در مدینه نایاب شـد، دستور داد گندم‌های موجود در خانه را بفروشند و از همان، نان مخلوط از آرد جو و گندم که خوراک بقیه مردم بـود، تـهیه کنند و فرمود: «فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ أَنِّي وَاجِدٌ أَنْ أُطْعِمَهُمُ الْحِنْطَةَ عَلَى وَجْهِهَا وَ لَكِنِّي أُحِبُّ أَنْ يَرَانِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ أَحْسَنْتُ تَقْدِيرَ الْمَعِيشَةِ.»
خدا می‌داند که می‌توانم به بهترین صورت نان گندم خانواده‌ام را تهیه کنم، اما دوسـت دارم خـداوند مرا در حال برنامه‌ریزی صحیح زندگی ببیند.
منابع :
مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۷، ص۵۴.
امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۶.
امین، سیدمحسن، اعـیان الشیعه، ج۱، ص۵۹.
مجلسی، محمدباقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، ج۱۱، ص۲۷۰.