۰۳ – شهادت

حضرت امام صادق علیه السلام در اثر سم منصور دوانیقی در سن حدود هفتاد سالگی، پس از ۳۴ سال امامت در روز ۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمری به شهادت رسید و نه تنها شیعیان بلکه همه مردم در فقدان او عزادار شدند. با شهادت حضرت اهل مدینه به خروش آمدند و بانوان مو پریشان کردند و گریبان چاک زده لطمه بر صورت زدند همه مردم از کوچک و بزرگ و پیر و جوان در مصیبت شهادت امام فریاد میزدند: «وا اماماه، واجعفراه، وا سیداه!» فقرا و ایتام که جای خالی پدری مهربان را میدیدند، در عزای حضرت بیرون آمده میگفتند: «وای از این مصیبت، وای از این غم، وای از بی کسی؛» امام کاظم علیه السلام نیز در حالی که میگریست و می فرمود: «پدرجان، بعد از تو ما چه کسی را داریم؟، وای از طولانی بودن حزن و اندوه، وای از حسرت بعد از تو، وای از شکستن کمر؛» کافی جلد ۱ صفحه ۴۷۲ تا ۴۷۵.